Terapia dla par - jak wygląda?

Coraz więcej par decyduje się na bycie w terapii. Wiele osób wybiera nurt EFT-C. Jest on określany mianem terapii skoncentrowanej na emocjach. Skąd się bierze popularność tego rodzaju terapii adresowanej do par i jak wyglądają sesje? O tym opowiadamy w poniższym artykule.

Jeśli interesuje Cię konsultacja psychologiczna pary

Terapia dla par w nurcie EFT-C – wprowadzenie

Terapia skoncentrowana na emocjach (EFT-C, Emotionally Focused Therapy for Couples) została opracowana przez prof. Leslie Greenberga, kanadyjskiego psychologa i psychoterapeutę. W latach 80. XX wieku wspólnie z prof. Rhondą Goldman z USA, bazując na teorii przywiązania i psychologii emocji stworzyli terapię EFT-C, która jest uznawana za jedną z najskuteczniejszych terapii w pracy z parami. Pozwala na poprawę jakości relacji, rozwiązanie konfliktów i odbudowanie emocjonalnej więzi między partnerami. Efektywność EFT-C, wsparta wieloma badaniami, czyni ją jednym z najcenniejszych narzędzi w terapii par. Uczestnictwo w tej terapii może przynieść trwałe rezultaty w poprawie jakości życia emocjonalnego i relacyjnego.

Podstawy terapii EFT-C

W terapii par EFT-C Terapia podkreśla się, że emocje odgrywają kluczową rolę w dynamice relacji partnerskich, wpływając na miłość i przywiązanie. EFT-C jest oparta na teorii przywiązania, która uznaje, że każdy człowiek potrzebuje bliskich, bezpiecznych więzi z innymi, by czuć się emocjonalnie stabilnym i spełnionym. W kontekście par, brak bezpieczeństwa emocjonalnego, rozczarowanie, brak wsparcia czy niezaspokojone potrzeby emocjonalne mogą prowadzić do konfliktów i oddalenia. Duże znaczenie ma tworzenie warunków sprzyjających samouspokajaniu się oraz wzajemnego kojenia się osób tworzących relację.

Masz wątpliwości i zastanawiasz się, czy psychoterapia naprawdę działa? Powinien Cię zainteresować ten artykuł

Fazy terapii EFT-C według Greenberga

EFT-C jest procesem strukturalnym, który składa się z pięciu faz. Każda z nich ma na celu stopniowe wprowadzenie pary w proces zrozumienia siebie nawzajem i odbudowy więzi emocjonalnej.

EFT Par składa się z pięciu etapów:

Początkowy etap to docenienie i tworzenie sojuszu. Po nim następują kolejne etapy zatrzymania negatywnego cyklu interakcyjnego i przeformułowanie podstawowych emocji i potrzeb.
Przesunięcie do przodu (czyli zmiana) pojawia się między etapem drugim a trzecim , kiedy uwaga przenosi się z poziomu interakcyjnego na poziom intrapsychiczny.
Na tym trzecim etapie pogłębiają się podstawowe emocje i potrzeby a partnerzy mówią o swoich pierwotnych zranieniach.
W czwartym etapie terapia powraca do interakcji, ponieważ wzorce są przeformułowywane przez partnerów umiejących już przyjąć , potwierdzić i uznać swoje wzajemnie podstawowe słabości. Jest to moment w którym dochodzi do ponownego zbliżenia. Urazy emocjonalne związane z przywiązaniem i tożsamością, na tym etapie są wyrażane i przekształcane. Tutaj również może nastąpić samouzdrowienie.
Ostatnią fazą jest konsolidacja i integracja zmian jakie się dokonały w procesie terapii (Greenberg i Goldman, 2008).

Dowody na skuteczność terapii EFT-C

Wieloletnie badania dowodzą, że EFT-C jest jedną z najbardziej efektywnych form terapii dla par. Zgodnie z analizami, około 70-75% par, które przeszły terapię EFT-C, doświadczyły znaczącej poprawy w swoich relacjach. Co ważne, efekty terapii są długoterminowe, a większość par, które zakończyły terapię, utrzymała osiągnięte postępy nawet po kilku latach.

Badania wykazują, że terapia EFT-C ma pozytywny wpływ na różne aspekty relacji, w tym:

Redukcję napięć i konfliktów – para uczy się rozmawiać o swoich emocjach w sposób, który zmniejsza intensywność konfliktów.
Zwiększenie poczucia bezpieczeństwa emocjonalnego – terapeuci EFT-C pomagają partnerom w budowaniu zaufania i otwartości.
Poprawę satysfakcji z relacji – po terapii pary często zauważają, że ich relacja stała się bardziej intymna i satysfakcjonująca.

Korzyści emocjonalne i psychiczne tego typu terapii małżeńskiej

EFT-C pomaga parom lepiej zrozumieć swoje emocje, a także te emocje drugiej osoby. W rezultacie, para przestaje traktować siebie nawzajem jak wrogów, a zamiast tego zaczynają postrzegać siebie jako sojuszników w procesie rozwiązywania problemów. Dzięki terapii, partnerzy mogą zidentyfikować swoje emocjonalne potrzeby oraz nauczyć się wyrażać je w sposób, który wzmacnia ich więź, a nie ją niszczy.

W wyniku terapii EFT-C pary często doświadczają:

Zwiększonej empatii – umiejętność rozumienia, skąd bierze się zachowanie partnera i jakie emocje nim kierują, sprzyja wytworzeniu głębszej więzi.
Wzmocnienia poczucia bezpieczeństwa – para czuje się bardziej stabilna i pewna siebie, ponieważ nauczyła się radzić z trudnymi emocjami i konfliktem w sposób konstruktywny.
Odnowienie intymności – poprawa komunikacji, zrozumienie emocji partnera oraz wzajemne wsparcie prowadzą do odnowienia bliskości emocjonalnej i fizycznej.

Jeśli interesuje Cię konsultacja psychologiczna pary

Jakie pary mogą skorzystać z EFT-C?

EFT-C jest skuteczna w przypadku różnych trudności, które mogą występować w związku. Należą do nich:

Trwałe konflikty i nieporozumienia,
Zdrada lub inne kryzysy,
Problemy z komunikacją,
Utrata więzi emocjonalnej,
Problemy z intymnością i bliskością.

Chociaż terapia EFT-C jest szczególnie polecana dla par przeżywających kryzysy, to może być również pomocna dla par, które chcą wzmocnić swoją relację i lepiej zrozumieć siebie nawzajem.

Co w przypadku gdy jeden z partnerów nie chce psychoterapii par?

Spróbujcie otwarcie porozmawiać o obawach i powodach, dla których jedna osoba nie chce uczestniczyć w terapii. Czasami lęk przed nieznanym lub obawy dotyczące stygmatyzacji mogą być przyczyną oporu.
Możesz spróbować przedstawić korzyści płynące z terapii par. Często zrozumienie, jak terapia może pomóc w poprawie relacji, może zmienić perspektywę.

Spróbuj zrozumieć powody, dla których partner nie wyraża ochoty na uczestnictwo w sesjach terapii pary. Powody mogą być naprawdę różne i warto uważnie wsłuchać się w intencje drugiej osoby:

partner(ka) nie wierzy, że terapia może coś zmienić. Skoncentrujcie się na rzeczach, które są łatwiejsze do zmiany np. sposób wzajemnego porozumiewania się. Zaproponuj jedno spotkanie próbne – żebyście sprawdzili, czy czujecie się dobrze z terapeutą.
często się zdarza, że partner (ka) obawia się, że terapeuta stanie po Twojej stronie. Wyjaśnij, że terapeuta jest neutralny i pomaga Wam obojgu – nie szuka winnych. Im bardziej profesjonalny terapeuta pary, tym jego neutralność i jednoczesna życzliwość dla obydwojga partnerów jest bardziej oczywista
partner(ka) nie czuje się komfortowo, aby się odsłaniać przy obcej osobie. Powiedz, że może mówić tyle, ile czuje się gotów/gotowa – tempo spotkań dopasowuje się do Was. Terapeuta nigdy nie ocenia, nie krytykuje; z życzliwością i taktem pomaga mówić o swoich sprawach
Wstydzi się problemów w związku. W Polsce terapia par jest jedną z najbardziej dynamicznie rozwijających się, nowoczesnych form pomocy, której popularność i skuteczność w ostatnich latach bardzo wzrosła. Przypomnij, że wiele par korzysta z terapii – to nie jest znak słabości, tylko troski o relację.
partner(ka) uważa, że to Ty masz problem, nie on/ona. Szukanie winnego i wzajemne obarczanie się odpowiedzialnością może tworzyć zamknięte koło z którego bardzo trudno samemu wyjść; powiedz, że chcesz popracować nad tym, jak się dogadujecie – nie chodzi wam o to, aby szukać osoby winnej, tylko aby znaleźć porozumienie.
partner(ka) obawia się konfrontacji i trudnych emocji. Podkreśl, że terapia to bezpieczna przestrzeń, w której możecie rozmawiać spokojniej niż w domu.
ma złe doświadczenia z wcześniejszą terapią. Zapytaj, co wtedy poszło nie tak – może wspólnie wybierzecie terapeutę, któremu łatwiej będzie zaufać.
nie chce zmian, bo boi się utraty kontroli lub stabilności. Zapewnij, że zależy Ci na wspólnym rozwoju, a nie na rewolucji – i że chcesz się porozumieć, nie przeciągać linę.
Jeśli partner nie jest gotowy na terapię par, rozważ możliwość rozpoczęcia indywidualnej terapii. Może to pomóc w zrozumieniu własnych emocji i problemów, a także w znalezieniu sposobów na poprawę relacji.
Daj partnerowi czas na przemyślenie decyzji. Czasami potrzeba czasu, aby zaakceptować potrzebę wsparcia zewnętrznego.
Możecie również rozważyć inne formy wsparcia, takie jak warsztaty dla par, grupy wsparcia czy książki na temat relacji.

Przygotowanie się do pierwszej sesji dla obojga partnerów

Jeśli macie pierwsze spotkanie przed sobą, zastanówcie się, co chcielibyście osiągnąć podczas terapii. Może to być poprawa komunikacji, rozwiązanie konkretnych konfliktów czy lepsze zrozumienie siebie nawzajem.

Przed sesją warto spisać swoje myśli i uczucia dotyczące relacji. Co Was niepokoi? Co chcielibyście zmienić? To może pomóc w jasnym wyrażeniu swoich potrzeb podczas sesji.

Psychoterapia wymaga otwartości i szczerości. Bądźcie gotowi do dzielenia się swoimi uczuciami i myślami, nawet jeśli są trudne.

Pomocne jest zrozumienie rolę terapeuty jako neutralnego mediatora, który pomoże Wam w zrozumieniu siebie nawzajem i w pracy nad relacją. Nie oczekujcie, że terapeuta rozwiąże Wasze problemy za Was.

Jak postępować po pierwszej sesji terapii par

Pamiętajcie, że udział w terapii to proces, który wymaga rozłożonej w czasie pracy nad związkiem. Nie należy tu spodziewać się spektakularnych zmian po pierwszej wizycie. Osoby biorące udział w terapii muszą być gotowe na to, że pokonanie trudności w związku będzie miało raczej charakter ewolucyjny. Dajcie sobie czas na przetworzenie tego, co usłyszycie i doświadczycie.

Między pierwszą a drugą sesją psychoterapii par warto oddać się samodzielnej pracy i skupić się na kilku kluczowych aspektach, które mogą pomóc w dalszym procesie terapeutycznym. Oto kilka sugestii:

Po pierwszej sesji warto poświęcić chwilę na przemyślenie, co się wydarzyło. Jakie były Wasze odczucia? Co było dla Was zaskakujące? Jakie tematy zostały poruszone? To może pomóc w lepszym zrozumieniu siebie nawzajem.
Zwróćcie uwagę na swoje emocje i reakcje w codziennym życiu. Jakie sytuacje wywołują w Was silne uczucia? Jak reagujecie na siebie nawzajem? To może być ważny temat do omówienia w drugiej sesji.
Jeśli jeszcze tego nie zrobiliście, spróbujcie wspólnie ustalić cele, które chcielibyście osiągnąć w terapii. To może pomóc w ukierunkowaniu Waszej pracy i dać Wam poczucie kierunku.
Możecie spisać swoje myśli i pytania, które chcielibyście poruszyć w drugiej sesji.